“Ik heb een hekel aan die kijk-eens-naar-mij-cultuur”, zei de traditionelere collega terwijl ze uit het raam van de leraarskamer neerkeek op de speelplaats waar de laatstejaars bezig waren met hun 50-dagen act.
Daar zit iets in. Maar met een dergelijk festival der korte rokjes daar beneden ben ik daar tolerant in.
Waar ik niet tolerant voor ben zijn die vervelende collega’s die zich het middelpunt van het lerarenkorps wanen en zich moeien met alles wat in de leraarskamer gebeurt, die ook altijd aanwezig zijn, die spreken over problemen waar ze zelf waarschijnlijk niks mee te maken hebben of zelf uitvinden, die een ziekelijk irritante stem hebben, die de ruimte rondfladderen met de kop koffie in de hand en doen alsof ze met vanalles heel druk bezig zijn en die op de koop toe achterlijke grapjes en opmerkingen maken. De kenners weten nu al dat ik het over een vrouwelijke collega heb.
Hopelijk ben jij geen collega van mij, en if so: je weet toch niet over welke school ik het heb. Ik heb er dit jaar 5 de revue zien passeren. Kies maar.
50 dagen….. Klinkt 100 dagen niet veel beter? En is het derde trimester zo al niet lachwekkend verwaarloosbaar? Anderzijds: bij 100 dagen mag je al blij zijn als het meer dan 10 graden is die dag. En dat je niet beklad wordt aan de schoolpoort.
Filed under: Uncategorized | Tagged: 50 dagen, school | 4 Comments »