Virtual Earth

Virtual Earth moet een concurrent voor Google Earth voorstellen, en is ontworpen door een softwarefabrikant genaamd “Microsoft” (wat een vreemde naam). Ik heb het onlangs voor de eerste keer uitgeprobeerd en – jaja – dit is een bespreking. Geen technische, het gaat alleen over gebruiksgemak want daar weet ik, zoals alle gebruikers, alles van.

Terwijl die van Google zich zitten te amuseren met het in kaart brengen van alle straten in alle grote steden ter wereld in Street View (ik ben niet verantwoordelijk voor uw reactie op de persoon die in deze link verschijnt), hebben ze bij “Microsoft” het idee gekregen het Google Earth-concept wat te verbeteren. Wat kan er nog verbeteren? Allemaal in koor: detail!!! We willen nóg dieper inzoomen, nóg meer onze voyeuristische lusten botvieren op mensen die we niet kennen aan de andere kant van de aardbol, en wat weet ik allemaal nog voor perverse ideeën uitleven. Wel, dat krijg je dan ook: meer detail. Je kunt overschakelen op de zogenaamde “birds eye” waarbij je vogelgewijs over de aarde kunt fladderen, weliswaar voorlopig in beperkte gebieden en binnen bepaalde hoogtegrenzen die eerder dicht bij mekaar liggen. In België kun je bijvoorbeeld Brugge zien (voor wie Brugge nog niet gezien zou hebben), maar de avonturiers onder ons die ook even naar naburige “stad” Damme willen kijken kunnen op hun kin kloppen. Daar is de Microsoft-ballon/zeppelin/heli/wat dan ook, nog geen foto’s komen maken.

Wat zag ik met die birds eye? Wel, ik zag ons tuinmeubilair buiten staan, de zonnewering van mijn venster was naar beneden getrokken, de luifel boven het terras was uitgeklapt en de bloemen stonden in bloei. Dat kan alleen maar de lente van 2007 zomer van 2006 geweest zijn. Je ziet dus redelijk veel.

Met Google Earth kun je het beeld kantelen en alles in 3D zien. Met Virtual Earth kan je dat ook, mits wat downloadgeduld (wat wel heel lang duurt. Ik hoop dat dat niet typerend is voor producten van die “Microsoft”). Virtual Earth is geen programma, alles is via de website te beleven. Als je de Youtube-filmpjes bekijkt van de 3D-ervaring, dan is dat niks minder dan massa’s cool!!! Google Earth kan er een puntje aan zuigen (cliché-warning).

(de muziek in dit fimpje is totaal geflipt)

Eens geïnstalleerd (in tussentijd heb ik een artikel van 27 pagina’s over Abchazië kunnen doornemen), was de tijd rijp voor showtime. Virtual Earth had een aantrekkelijke snelkoppeling op mijn bureaublad achtergelaten waarop ik vanzelfsprekend klikte. Toen opende zich een browservenster genaamd “Internet Explorer” (ze waren zeker in een originele bui?) en die crashte 10 minuten nadat hij volledig vast gelopen was in zijn applicatie. Tweede poging: idem.
Ik kreeg het ding uiteindelijk aan de praat door de url in Firefox te laden (good old fox never lets me down), maar het resultaat was teleurstellend. De wereld zag er op zijn zachtst gezegd wat vreemd uit als je hem probeerde te kantelen. Het was zoals een sinaasappel die uit zijn voegen barst:

De tweede afbeelding is zogezegd in “3D”, maar vanaf dat ik het beeld kantel, wordt het in stukken gereten en komen die blauwe vlakken de leemtes opvullen. Heel erg vreemd allemaal. Na alle instellingen getest te hebben, de helpfunctie en Google aangesproken te hebben, was het probleem nog steeds niet opgelost.

Ik wilde toch wel eens iets zien van die gebouwen, maar na de 3D-instelling op “kwaliteit” gezet te hebben gebeurde er niks meer. Toch niks dat met het blote oog zichtbaar was, want het beeld laadde zich wel degelijk. Virtual Earth blijkt de vreselijk irritante eigenschap te bezitten dat hij niet wil inzoomen wanneer hij zijn beeld nog scherp aan het stellen is. Wanneer alles relatief scherp is kun je weer wat verder inzoomen.
Zelfs na de 3D-instelling een trapje lager gehaald te hebben (waarbij details in de gebouwen niet getoond worden) ging het nóg voor geen meter.

Om af te kicken heb ik mij nog een uur zitten amuseren op Google Earth. Beinst weten we waar Abchazië ligt. En zelfs hoe het eruit ziet van bovenaf!

Virtual earth staat bij Microsoft gerangschikt onder de naam Live Search Maps, the service formerly known as Local Live. Ik vraag mij soms af of het daar bij Microsoft telkens weer ruzie is over de naam van hun producten, waarbij steeds het compromis moet gevonden worden. Ik vind het bijvoorbeeld héél onpraktisch en op marketingvlak onverantwoord dat je je mailservice eerst Hotmail noemt, dat dan wilt omdopen in Windows Live Mail en vervolgens opnieuw van gedacht verandert en het houdt op Windows Live Hotmail. Waw! Fantastisch! Welke reclamebons kwam met dat geniale idee? Ondertussen heet Gmail gewoon Gmail en Yahoo Mail gewoon Yahoo Mail… Windows Live Hotmail, tjeez…….
Dit terzijde.

Conclusie: Virtual Earth is voor computers die vet veel RAM hebben, en niet voor laptops zoals de mijne die het met 408mb moeten stellen.

Powered by ScribeFire.

Beeldverhaal: deze week

Ik ben weer een lucky bastard tegenwoordig. Schaamteloos! Ik geloof al lang niet meer in toeval, en terecht. Dat is nog maar eens bevestigd:

Deze poster hing op de campus vandaag. Niks nieuws, ik had er al een mail over gekregen. Ja, mooi is dat toch? Een lezing over het onderwerp van mijn thesis. Dank aan wie dit dan ook voor mij geregeld heeft. Ik vond u al sympathiek, maar nu nog meer.

Eveneens dank hiervoor:

Deze poster hing naast deze over de lezing. Dit betekent alweer een maaltijd zonder te moeten afwassen, want dat wordt steeds meer een probleem. Oké, je zou kunnen zeggen: goed bezig! Minder verbruik! Maar anderzijds komen er wel een paar redelijk belangrijke hygiënische principes in het gedrang. Bezie dat:

Laat daar een horde bacteriologen op los en ze zijn een week of 3 bezig waarbij ze ongetwijfeld heel wat nieuwe soorten bacteriën zullen ontdekken. Als ze de frigo zouden opentrekken dan bleven ze nog eens 2 weken extra. Het zou in ieder geval een einde zijn voor het rustig leventje van “the thing” in de melkdoos……
…don’t ask.

Ondertussen hebben we nieuwe territoria aangeboord:

Ja, die tweede is inderdaad in de badkamer genomen. Voor de onwetenden: de afvoerbuis van de pompbak in de keuken lekt nog steeds heel hard zodat het goor spoelwater mijn kamer eronder binnendringt. En naar uitwerpselen riekend vetwater aan mijn muur, dat is nog veel meer een schending van hygiënische basisprincipes.

De twee A4’tjes in de eerste foto zijn van mijn creatieve hand. Het eerste voor kotgenoten, het tweede voor de kuisvrouw waarvan ik bogot niet weet welke taal ze spreekt. Dus heb ik het maar redelijk uitgebreid vertaald:

(Foto’s met je gsm kunnen nemen is toch ontzettend praktisch??). Ze heeft geen water laten lopen, dus kunnen we het aantal potentiële nationaliteiten al ferm verminderen.

De kotbaas lijkt de planeet verlaten te hebben want hij reageert niet op mijn talrijke dreigbrieven. Hij zal weet in het “buitenland” zitten, zowat het grootste land ter wereld dus hij kan overal zijn. Echt wel klote want het enigste dat hij moet doen is Pierre de klunzige klusjesman opnieuw opbellen en zeggen dat hij zijn werk beter moet doen. En rap! Liever gaten waar niks doorkomt dan geen gaten waar wel iets doorkomt.

Recepe for disaster

Hoe slaag ik voor mijn examens?

Het gaat niet zo goed…. Oké, ik denk dat voor elke examenperiode, maar nu gaat het toch wel echt heel moeizaam. Vorig jaar, in de lente, zat ik in de zon mijn volledige cursus internationale politiek te verslinden (niet gezeverd: dat was waanzinnig interessant), nu doe ik met moeite één pagina internationale politieke economie. En nochtans is dat ook interessant. Welke variabele is dan anders? Het weer! Dat maakt veel uit. Zon => energie. Definitely. Wat nog? Mezelf. Ja, ik heb wat minder werklust. Em…. ik en werklust? Alleen als het me uitkomt, always has, always will be. Wanneer komt het me goed uit? Een week voor de examens tiens.

Oké, een strategie. Hoe gaan we slagen in januari? Dat moet ongeveer zo gebeuren:

– Conflictresolutie en Europees Beleid: geen probleem. Ik ben nu al zo goed als geslaagd na 2 succesvolle testen (ja, SB’s in den unief! En telkens met succes! Als ze dat in de frères eens zouden weten….).

– Internationale politieke economie: ik moet dringend beginnen dat boek door te nemen want de blok zal toch wel 4 weken te kort blijken te zijn om dat helemaal te doen. En natuurlijk in het Engels, maar ca va.

– Politiek systeem van de Europese Unie: ik moet dringend een onderwerp vastleggen voor en beginnen te schrijven aan mijn paper. Onderwerp: gelijk wat (suggesties?). Examen: bespreken van die paper. Dat valt dus mee.

– Onderzoeksdesign Masterproef: eveneens paper, die ik over een week of 2 indien. Voor de vorige paper kreeg ik 17/20, dus dat zit wel goed.

Dat is alles. Nee, serieus. Waar komt in godsnaam die werkdruk vandaan?? Laat mij dan toch met rust!!

Verontrustende vaststelling: ik moet tegen maandag 2 teksten in het Frans lezen en ik kan precies geen Frans meer! Sorry Mevrouw Mikucki (vrije interpretatie van schrijfwijze), maar al uw inspanningen zijn blijkbaar voor niks geweest. Volgend semester volg ik een cursus Frans, wat tegelijk ook voor meer werk en les zal zorgen: 3 keuzevakken, 1 verplicht vak, masterproef en Frans (hier zou ik bloeddoorlopen en druipende letters willen zetten zoals in The Simpsons Halloween Special, maar dat is me teveel werk).

Voor eventuele frères-mensen die hier toevallig terechtkomen en mij nog herinneren (het is wel van 2001 geleden), checkt em (grin :)) :

Laatste Show wordt Aan Tafel

Marc Uytterhoeven heeft nog maar zijn rug gekeerd of het eerste heiligdom van De Laatste Show wordt al gesloopt: de zitbank moet plaats maken voor een tafel. Met stoelen errond. Gezéllig….*not*.
Het zou kunnen – correct me if I’m wrong – dat vrouwen liever rond een tafel zitten dan mannen. Ik weet het niet, maar ik ken toch enkele voorbeelden die deze regel bevestigen. Een zitbank is ook één van die typisch mannelijke symbolen nietwaar. Remember Al Bundy of Onslow of Homer Simpson.

De zitbank (ja, ik vermijd opzettelijk het woord “z*tel”) gaf de show een gezellige touch. Allemaal samen in het salon, net zoals de kijkers voor hun televisie. Een soort van verbondenheid die De Laatste Show overigens mede onderscheidde van andere talkshows (behalve de talkshows die zich ook in en rond een zitbank afspelen). Frieda maakt er komaf mee. En net nu ik opnieuw televisie heb tijdens de week en dus, na een jaar niet gekeken te hebben, opnieuw naar De Laatste Show zou kunnen kijken. Met die tafel moet ik er toch eens over nadenken. Ik was al geen toejuicher van Frieda, hoe sympathiek ze ook is. Ik heb het niet voor televisiefiguren die de “R” niet op de normale manier kunnen uitspreken. Ja Birgit Van Mol, dit mag je als een persoonlijke boodschap opvatten!!

We zullen zien…. Of we zullen kijken zullen we ook nog zien……

Powered by ScribeFire.

Waar ga ik naartoe?

Wat doe ik volgend jaar? Deze vraag houdt me al geruime tijd bezig maar een antwoord heb ik vooralsnog niet. Het is tasten in de dikke koffie en mijn gedachten liggen eerder op een hoop dan dat ze op een rij staan. Het probleem is dat ik te jong ben. Niet te jong om te werken, maar te jong om realistische plannen te maken. Ik heb teveel ambitie, ik wil teveel doen, ik wil geen 9 to 5-job, hoe leuk die ook kan zijn.

Misschien ga ik een jaar of meer naar het buitenland om een ManaMa te halen.

Misschien doe ik een ManaMa in Brussel en blijf ik op mijn kot. Dan doe ik Europees recht of zo.

Misschien ga ik werken. Bij een NGO of zo. Of in de ambtenarij. Of nee, niet in de ambtenarij.

Misschien ga ik les geven, hoewel de kans heel klein is. Ten eerste voel ik er weinig voor en ten tweede is de vraag naar leerkrachten geschiedenis voor de hogere jaren heel laag.

Misschien ga ik een jaar werken, gelijk waar, en ga ik daarna een jaar op reis. Heerlijk vooruitzicht. Maar niet alleen! Een ervaring delen is even leuk als hem beleven.

Té interessante wereld, téveel mogelijkheden, té weinig tijd….. Een reïncarnatie of 3 zouden mooi megenomen zijn.

Shit, alweer zo laat. Bijna gaan slapen. Tijdverlies…..

Amnesiac

Uitvoerder: Radiohead

Jaar: 2001

Gemiddelde score: 8,6/10

Amnesiac is mijn favoriete Radiohead-album en ik zal u zeggen waarom.

1. Het is coherenter dan OK Computer. De nummers passen als puzzelstukjes in mekaar en klinken alsof ze familie zijn.
2. Kid A (het album tussen OK Computer en Amnesiac) was een ongebreideld experimenteren met allerlei geluiden die tot dan toe niet bepaald als “muzikaal” gezien werden. Laat ons eerlijk zijn: het liep een beetje uit de hand en precies om die reden is Kid A is zo’n succes geworden. Het ging om het statement, het lef, de originaliteit. En niet bepaald om de mooie muziek (hoewel er toch een paar sublieme tracks op te vinden zijn).
   Amnesiac is Kid A, maar dan volwassener. Alsof ze, na zich op Kid A bij wijze van generale repetitie eens flink uitgeleefd te hebben, plotseling weer rond de tafel zijn gaan zitten en gezegd hebben: “ok, en nu serieus…”.
   Amnesiac is volwassener omdat het experimentele niet experimenteel is om experimenteel te zijn (zoals op Kid A), maar omdat het ten dienste staat van de totale luisterbelevenis. De zware gitaar en drumcomputer in I might be wrong mààkt dat nummer. De eenzame gitaar in Hunting Bears is huiveringwekkend mooi, en vormt een prachtige overgang naar Like Spinning Plates dat achterstevoren loopt, een effect dat het haar op je armen en benen rechtop doet staan.
3. Naast het experimentele staan er ook échte nummers op. Klokken zoals Pyramid Song, You and Whose Army? en Dollars & Cents zijn van het soort dat over 50 jaar nog gedraaid zal worden.
4. Het album ademt een ijskoude, desolate sfeer. Hunting Bears en Like Spinning Plates heb ik al genoemd. Tel daarbij ook nog de galmende klank in Dollars & Cents en You and Whose Army? en je hebt de ideale muziek voor een koude winteravond met een verwarming die defect is.

Downsides:
– Pulk/Pull Revolving Doors is een elektronisch experiment dat veel te lang duurt.
– Knives Out kan na al die jaren nog steeds niet tot me doordringen.

Conceptalbum: Vanwege de algemene koude, desolate sfeer, de”compositie” (daarmee bedoel ik de volgorde van de tracks en de overgang ertussen hier en daar).

Conceptalbums

Thema: Mag ik eens over conceptalbums schrijven? Túúrlijk mag ik dat! Het is toch mijn blog zeker?

Wat? Omdat het begrip “conceptalbum nogal breed is, zal ik eerst even Wikipedia linken voor zij die het nodig hebben. Voor de rest gebruik ik mijn eigen interpretatie van dat begrip want dat verschilt een beetje van hun versie.  http://nl.wikipedia.org/wiki/Conceptalbum

Eigen interpretatie: ja, ik ga deze structuur met subtitels aanhouden. Dat maakt het lezen gemakkelijker en zo kun je het zelfs blokken. (natuurlijk gaat niemand dat doen. Behalve de autisten onder u, en dan nog kan ik dat alleen maar toejuichen…)
Voor mij is een album een conceptalbum als:
– Er een algemeen thema/gedachte/sfeer door het gehele album gaat
– Er geen leegte tussen de tracks is
– Er sprake is van veel “tussennummers” die een overgang vormen
– Bepaalde nummers samen eigenlijk één nummer vormen
– De afzonderlijke tracks niet veel voorstellen maar eigenlijk een prachtig geheel vormen

Naarmate een album aan meer van bovenstaande criteria voldoet, is het een conceptalbum.

Beste voorbeelden: Hier ga ik niet de beste voorbeelden opnoemen, maar de voorbeelden die ik bezit en die ik het beste vind. Van kwaliteit dus.
– Radiohead – Amnesiac
– Massive Attack – 100th Window
– Massive Attack – Mezzanine
– Tool – Lateralus

Deze albums zal ik in aparte posts wel eens bespreken. Geen algemene waarheden, alleen persoonlijke interpretaties. Ik wil er nog aan toevoegen dat sfeer essentieel is. De eenzame harten van sergeant Peper is wel een conceptalbum, maar de sfeer komt nog niet aan de enkels van die op Mezzanine. En nu weet je ook ineens wat voor sfeer ik apprecieer.
Bovenstaande opsomming is ook geen ranglijst. Dat is veel te moeilijk toe te passen (noteer: Lateralus is de beste).

Hoe kwam ik op het idee van deze post? Ik stond in de douche na te mijmeren over de nieuwste van Radiohead die ik ondertussen al twaalventachtig keer heb afgespeeld en hoewel ik het goed vind, vind ik het jammer dat het géén conceptalbum is. In tegendeel: het is een verzameling van 10 goeie nummers. Geen wereldschokkend goeie nummers à la National Anthem of Dollars & Cents, maar toch goeie nummers. Ze zijn alleen een beetje…..bijeengeharkt.

Het probleem met Abchazië

Ok, we hebben een klein probleempje hier. Straks om 14u – dat is binnen een dikke 2u – worden we ondervraagd over het Abchazische conflict.

“Qué??” denkt u? Geen zorgen: ik had er 2 jaar geleden ook nog nooit over gehoord. Abchazië is een godvergeten uithoek van een godvergeten land (Georgië) in een godvergeten streek (de Kaukasus). Maar die mannen willen onafhankelijk worden. Ja, wie niet tegenwoordig?

Ik heb de hele tekst doorgenomen, en de richtvragen in overleg met een paar medestudenten opgelost. Mondeling. Nu kom ik tot de vaststelling dat ik daar geen schriftelijke neerslag van heb. 2 uur om het antwoord op die vragen terug te vinden in de tekst. Or I will be bottled!

Ondertussen zit ik hopeloos vast in de ochtendlijke energiegolf waarbij ik allerlei zaken wil doen en daarbij studieboeken links laat liggen. Deze blogpost is één van die zaken. Stop met lezen! Laat mij met rust!

Powered by ScribeFire.

Nostalgie nostalgie!

Allez, is dat nu geen mooi woord? Ik vind het prachtig! Net zoals melancholie. Maar hier op kot moet ik het niet wagen dat woord meer dan 0,5 keer achter mekaar uit te spreken (ga nu aub niet rekenen) want dan jaag ik minstens één kotgenoot in de gordijnen. Het zijn wel stevige gordijnen, maar érgens moet je toch de grens trekken…. Niet dat ik zoveel belang hecht aan mijn gordijnen. Eigenlijk zijn het toch wel…redelijk……lelijke……gordijnen…. Maar em…

Sorry, ik wil het even over iets anders hebben. Ik kom straks wel op die nostalgie terug. Vinden jullie ook niet dat “gordijnen” vreselijk negatief klinkt? Stel u een vrouw voor met een kleed van in de jaren ’80 (die tien jaar die we allemaal zouden willen vergeten), zo van boven naar onder in één stuk en één patroon. Hoe noemen we dat als ze het niet hoort? Een g******, juist ja.
Nog eentje: kerstboom. Wees gerust, over een maand ga ik genoeg klagen en zagen over kerstmis, want het is nu eenmaal “in” om tegen kerstmis te zijn. Jezus had nooit geboren mogen worden, daar zijn we het allemaal over eens…. (opgepast you religious fanatics, steek jullie bijbel maar weer weg en hou de hete ijzers, nageltangen, zwepen en andere comfy chairs maar achterwege, dat van Jezus was – uiteraard – ironisch. I love you, Jebus!!).
Jah, kerstboom dus. Alias: een vrouw met een overdaad aan juwelen en/of piercings en/of andere versieringen.

Als wij gordijnen en kerstbomen zo lelijk vinden, waarom tolereren we die dan in onze huizen? Vanwaar de drang om een aangeklede spar een ereplaats te geven in de woonkamer of lappen stof voor de ruiten te hangen die eruit zien als behangpapier van de jaren’60 (dat waarmee ook de deuren en het plafond behangen werden zodat de kamer eruit zag als één groot delirium. Kun je je afvragen wat mensen er toendertijd toe dreef verontrustende hoeveelheden LSD te gebruiken…) (LSD is ook niet meer “in” naar het schijnt. Ze vreten nu en masse paddestoelen (eerste deel dier, tweede deel plant, dus uitzondering op de regel, maar nu niet meer want de regel is afgeschaft) (wacht even, een stoel is geen plant…. confused….) zwammen).

Als u klaar bent het ontwarren van de haakjesstructuur door mezelf gecreëerd (I’m an artist!) kunnen we verder gaan met de nostalgie.
Ik heb me vandaag een heel eind (lees:de hele middag) zitten amuseren met een website die een e-n-o-r-m archief heeft van websitepagina’s uit het verleden. Nee, ik geef nog niet de url, anders bent u weg en ik ben nog niet uitgepraat. Via deze site kun je dus bekijken hoe de site van pakweg stubru eruit zag, back in 2001. Of hoe de site van de BBC eruit zag op 11 september 2001 (vrtnieuws.net bestond nog niet). Nostalgie nostalgie……

Mijn searches:
– Stubru in 2001
– Hattrick.org in 2004 (gaat niet want hij redirect zichzelf naar de contemporary homepage (vertaal dat eens!!).
– BBC op 11 september
– Hotmail in maart 2002 (toen ik een account aanmaakte) (gaat ook niet. Zie Hattrick)
– Altavista in 1999 (de eerste site die ik ooit bezocht)
– Flickr in januari 2006 (omdat ik dan fotosites afzocht maar nooit op Flickr ben gebotst)
– Woophy in januari 2006 (toen ik een account maakte)
– Blue-army in oktober 2003 (toen we tegen Ajax speelden)
– Lastfm in 2005 (toen ik me aansloot)

http://web.archive.org hier, amuseer u wat met de “waybackmachine”.

Half uurtje Brussel

Ik stap uit de trein en zoek naar de dichtstbijzijnde trap. Een defecte roltrap ligt het dichtste bij, ik ben de enige die het aandurft hem te gebruiken.

Aan de ingang van het stationsgebouw staan enkele zwervers bij elkaar. Eén van hen vraagt mij om een sigaret, ik schud mijn hoofd in ontkenning terwijl ik één schouder ophaal. Ik rook niet.

Aan de bushalte staat een meisje te ijsberen. Ze heeft het zichtbaar koud. Op haar rug draagt ze een tas in de vorm van een viool. Door haar achterzak zie ik de contouren van een pakje sigaretten. Rokende zwervers zijn normaal. Vioolspelende meisjes die roken zijn uitzonderlijk. Ik weet niet waarom.
Het meisje stapt op de tram en wordt vervangen door een oudere vrouw die in looppas naar de bushalte waggelt, hoewel er geen bus in zicht is. Ze bekijkt de dienstregeling. Inwendig zeg ik haar dat de dienstregeling voor zondagavonden er niet opstaat. Toch kijkt ze vervolgens op haar horloge, alsof ze de info die ze zocht heeft kunnen vinden.

5 minuten later komt de bus. Ik steek kort mijn hand op. De oudere vrouw blijft gesticuleren tot de bus volledig stilstaat. We stappen op. Midden in de bus staat een zwerver. Hij draagt een versleten leren jas, een jeans en vreemdsoortige handschoenen waar allerlei uitsteeksels op staan. Hij heeft lange haren die voor de helft rood zijn. Hij heeft een baard van een week of 2 en…..een rooie clownsneus. Ik ga hem voorbij om mij 2 meter verder op een stoel te nestelen. De man blijkt babbelziek te zijn: voor de hele bus verkondigt hij allerlei onzin.

Ter hoogte van het koninklijk paleis komt de man in aanvaring met de oudere man die vlak achter mij zit. In het Frans worden verwijten over en weer geslingerd die niet voor publicatie vatbaar zijn. Midden in de vuurlinie luister ik naar mijn mp3-speler en kijk ik uit het raam.

Terugkomen in Brussel is altijd weer een interessante belevenis.

Powered by ScribeFire.