Eerste werkdag

Vandaag de eerste werkdag gehad. Het was verdorie niet om te lachen maar ik zie het nog altijd zitten. De sfeer is alleszins opperbest. Daarna ben ik gaan koersen naar Sluis en terug, en nu heb ik nog steeds niks gegeten. Ik ben dus moe én ik heb honger. Je hoort het al: uitgebreider verslag zal voor morgen zijn.

Stubru anno 2007-2008

Wat lees ik deze morgen in De Morgen (weer een flauwe woordspeling)? “Stubru schuift met zijn pionnen”. Er zit goed en slecht nieuws in. Het goede nieuws is dat er opnieuw een middagprogramma komt: ‘De goeiemiddag show’ met Heidi Lenaerts. En het slechte nieuws…… ja, dat is nogal duidelijk. Laat ons de inhoud eens bekijken van het nieuwe programma: “een licht verteerbaar actua- en meningenprogramma”. Als ik het me goed herinner waren Republica en Brussel Midi dat ook. Ik moet toegeven: ik was nogal een fan van Brussel Midi. Ik hou van de stem van Dave Peeters, ik hield van de continuïteit van één gast en als je je boterhammen verorbert hoor je al liever eens een gesprek op de radio dan gewoon muziek. Met weemoed denk ik terug aan de snelle vragenronde en hilarische passages zoals die van Gunter Lamoot. En daarbij: is “Brussel midi” niet de meest catchy en originele programmatitel ooit? Schitterend gevonden toch? Het slaat op de middag, op het bekende station én het sluit aan bij de naam van de radiozender. Maar nee, gedaan ermee. Er worden wel meer discutabele beslissingen genomen bij Stubru maar wat the point is van een totaal nieuw programma in plaats van het alom geliefde Brussel midi, dat dan nog eens de afschuwelijke naam “De goeiemiddag show” draagt, en gepresenteerd wordt door Heidi – rollende ‘r’- Lenaerts…. nee dat gaat er bij mij niet in.
Niettemin laaide de hoop even bij me op. Als Lenaerts de Goeiemiddag show (ik heb echt moeite om deze titel neer te schrijven) presenteert, dan gaat ze die vreselijke Hit 50 niet meer presenteren. Dit is dus het moment om de Hit 50 af te voeren, of zouden ze werkelijk een vervanging voor haar zoeken op die vermaledijde zaterdagmorgen? Inderdaad: nieuw radiotalent Sam De Bruyn mag de vernedering ondergaan. Noem het maar een soort van ontgroening. Siska Schoeters is blijkbaar het slachtoffer van haar talrijke versprekingen geworden en is gedegradeerd tot nieuwsmeisje van Tomas de Soete. Dit mag je gerust een afrekening noemen. Weer een flauwe woordspeling.
Verder staat er te lezen dat Stijn Vandevoorde indruk heeft gemaakt op zijn bazen met Lineup. Daarom mag hij nu op vrijdagavond Café Local presenteren. Laat dit even bezinken.
Ondertussen maken we ons ongerust over de exacte programmatie van die vrijdagavond want als Mish Mash verdwijnt dan ga ik Stubru anthraxbrieven sturen.
Terug naar Café Local. Stel je voor: je maakt een ongelooflijk succesvol programma op weekdagavonden. Je haalt veel luisteraars en er ontstaat een hele community. Niet moeilijk ook: studenten luisteren nu eenmaal vaak naar de radio als ze ’s avonds op hun kot zitten. Als “dank” geven ze hem nu een programma op……vrijdagavond. Wie luistert er nu in godsnaam naar de radio op een vrijdagavond? Na Mish Mash houdt het bij mij alvast op. Maar ik weet de exacte programmatie dus niet. Ofwel komt het in de plaats van Mish Mash en worden het dus de anthraxbrieven, ofwel komt het na Mish Mash en luistert er geen hond.

Ik heb wel meer utopische eisen van Stubru, waaronder deze:
– Afrekening weer op zondag
– Weg met de Hit 50
– Terugkeer van Cuisine X op woensdagnamiddag
– Terugkeer van de Sample Minds op zondagvoormiddag (voor of na de afrekening)
– De Maxx is de max en omdat we nog te jong zijn voor middagdutjes is er geen nood aan Lazy Sunday.
– De Hotlist is totaal overbodig. Waarom de meestgedraaide nummers nóg maar eens extra draaien?? IEDEREEN IS DO IT AGAIN VAN DE CHEMICAL BROTHERS BEUGEHOORD!

Maar ik ben niet één en al negatief. Ik ben bijvoorbeeld blij met Peter Van de Veire in de ochtend, ik ben ook blij dat ik Juice al lang niet meer gehoord heb en ik moet eerlijk bekennen dat in Life is Music verdomd goeie muziek gedraaid wordt.

Powered by ScribeFire.

één-programmatie

Na een slordige 2 maanden Belgische zomer begint er mij iets op te vallen. Elke avond kijk ik naar het VRT-journaal en daarna naar het weerbericht. Gewoonlijk verschijnt er dan een omroepster in beeld (dat verschijnen is letterlijk te nemen want ze wandelen echt het beeld binnen, vermoedelijk om het spontaan te doen lijken: “Yasmine kwam toevallig voorbij en besloot tussendoor de programma’s van die avond wat toe te lichten”. Daardoor wordt het natuurlijk heel erg kunstmatig en geforceerd. Spijtig dat alleen de mensen die zo’n dingen gestudeerd hebben, zijnde de televisiemakers, dat weer niet doorhebben), en die omroepster vertelt dan vol passie en enthousiasme over de één-avond. Normaal let ik daar nooit op. Ik hoor het wel maar ik luister niet. Ik zie het wel maar ik kijk niet. Maar na 2 maanden begint het toch onvermijdelijk wat door te dringen, en dat komt door de voortdurende herhaling. Dat is dus mijn punt: ze vertellen telkens precies hetzelfde, of toch bijna hetzelfde. Ik heb er even de Humo op nageslagen en inderdaad: één zendt elke avond zowat hetzelfde uit. En dus vallen Katja en co steeds weer in herhaling.

“Welkom beste kijkers op deze dinsdagavond. Maak het u gemakkelijk en kijk samen met mij naar wat één u deze avond te bieden heeft. In de Kampioenen blablabla Doortje blabla maar Boma vindt blablablablabla. Daarna zijn de Gentse Flikken aan de beurt waarin blablabla een ruzie heeft met blablabla wat zwaar uit de hand loopt. Ondertussen is blabla zwanger van blablabla en blablabla,… enfin je kent het vervolg wel want je hebt deze aflevering toch al 2 of 3 keer gezien. In Koppen gaat het vanavond over blablablablabla en in Zomer 2007 ontvangt Marcel Vanthilt blabla en blabla die gaan praten over blablablablabla. Maar beginnen (en t-e-l-k-e-n-s weer opnieuw die nadruk op ‘begínnen’) doen we met Duizend zonnen en garnalen blablablablabla.

Zo gaat het steeds weer opnieuw. Het is niet helemáál hetzelfde want Flikken en Baantjer wisselen elkaar af: dag A Flikken, dag B Baantjer, dag C Flikken, etc.  Ook Cruiseline en Koppen wisselen elkaar op die manier af. Gemakkelijk he? Baantjer, Flikken en de Kampioenen zijn herhalingen, en Cruiseline is gekocht. En je geeft de indruk dat elke avond anders is. Ik zie de vergadering waarop hierover beslist is zo voor me:
-“Waarmee gaan we het gat tussen 1000 zonnen en Zomer 2007 opvullen?”
-“Iets waarmee de kijker blijft plakken. Iets aangenaams, iets zomers!!”
-“Ja dat klinkt fantastisch! Doe eens een voorstel!”
– … (onaangename stilte, iemand kucht)
– (iemand buigt zich schuchter naar voor)”Iets met Bart Peeters misschien?”
-“Em, laat ons maar gewoon een serie uitzenden, dat is het gemakkelijkste”
-“Nieuw of oud?”
-“Er zijn geen nieuwe”
-“Oud dus. En welke nemen we dan? Wat hebben we al een tijdje niet meer uitgezonden?”
– … (opnieuw onaangename stilte. Iemand worstelt met de verpakking van een suikerklontje, iemand anders geeuwt heel luid)
-“Ok, Flikken en Baantjer dan maar. Iedereen akkoord?”
– (hier en daar wat instemmend gebrom)

En wat me ook zo vreselijk tegensteekt is dat die omroepsters het allemaal voorstellen alsof het iets veelbelovends is. Ze gaan er zelfs van uit dat we de hele avond braaf zullen blijven zitten en hun programma’s ook één voor één zullen bekijken (let op de flauwe woordspeling).

Wat met het weekend? Wel, op vrijdag hebben we zoals gewoonlijk 1000 zonnen en de Kampioenen. Daarna krijgen we een goedkope film te zien (vorige week Bringing down the house en vandaag Les misérables, hoeveel keer is die laatste al niet uitgezonden?). Vorige week was de film blijkbaar niet lang genoeg dus hebben ze er nog een herhaling van de Bovenste Plank tussen gegooid voor Studio 1 begon. Vandaag is de film blijkbaar wél lang genoeg want daarna krijgen we het Journaal laat. Zaterdag idem: een goedkope film (Shanghai Knights met Jackie Chan) en zondag Fata Morgana. Daarna komt Witse (heruitzending, alweer) en In de gloria (heruitzending, alweer).

VTM maakt misschien wel kl*teprogramma’s maar je moet het ze toch meegeven dat ze veel gevarieerder zijn. Kan ook moeilijk anders anders trapten hun adverteerders het af.

Wetenschapsquiz

Er is weer heel wat te doen over de wetenschappelijke kennis van de gemiddelde Belg. Een wetenschapsquiz….enfin, eigenlijk een gewone enquête, heeft de kennis van een – hopelijk – representatieve groep Belgen getest en de resultaten zijn nogal verontrustend. Vooral jongeren schijnen veel zwakker te scoren dan ouderen. Een leger professoren moet daar natuurlijk weer een uitleg voor verzinnen, aangevuld met de mening van de man in de straat. Waarom scoren ouderen beter? Voorlopig schuift men het vooral in de schoenen van het onderwijs dat zich teveel op vaardigheden richt in te weinig op pure kennis. Te idioot voor woorden eigenlijk. HIER (en dat is de site van de Standaard) kun je zelf ook de test afleggen en jezelf met het gemiddelde vergelijken. Je zal merken dat de vragen perfect te beantwoorden zijn met wat je destijds op school geleerd hebt. Als je geheugen wat meewilt tenminste.  Nee, volgens mij ligt dit niet aan het onderwijs. Ik kan spontaan 2 logische oorzaken bedenken:

1.  Ouderen leven al langer en vergaren dus al langer kennis dan jongeren.

2.  Het leven is complexer geworden. Jongeren worden bedolven onder een overload aan informatie en keuzemogelijkheden. Ze hebben een heel arsenaal aan dingen waar ze zich mee bezig kunnen houden: games, messenger, tv, Harry Potter, school, jeugdbeweging, sociaal leven, gsm, …   Je kan ze het eigenlijk moeilijk kwalijk nemen dat ze tussendoor vergeten in welke eeuw de boekdrukkunst uitgevonden is.

Maar dat ze niet weten of de Aarde rond de Zon draait of omgekeerd, is ONVERGEEFLIJK.  Wie zich daarop laat betrappen, mag zich voor mijn part gaan aanmelden bij de dichtstbijzijnde basisschool om z’n geheugen te laten opfrissen.

Ter informatie: ik had 86% (4 fouten). Maar met 1 fout ben ik helemaal niet akkoord, nl. die over software. Goed opletten bij deze vraag want vitters zoals ik durven erover te vallen.

Job!

Wat een meevaller! Randstad stuurt mij het ruime sop van de arbeidsmarkt op tot 14 september. Ik vul mijn resterende 11 dagen op met……receptiewerk! Precies wat ik zocht! Vanmorgen op “sollicitatie”-gesprek geweest in dat bedrijf.  “Volgens de uitzendconsulente bent u heel vlot in het aannemen van telefoons”, klonk het. Nieuwe informatie voor mij, maar als die consulente het zegt zal het wel zo zijn zeker? Die heeft me tenslotte persoonlijk aan de lijn gehad.
“Ja, dat klopt” zei ik dan maar.
“We beslissen morgen” zeiden ze aan het eind van het gesprek. Waarschijnlijk om me de indruk te geven dat er nog kandidaten zijn. Maar ik weet wel hoe laat het is. Als je mij nu al de werktijden meedeelt en me bovendien nog eens vraagt wanneer ik mijn inloopperiode wil houden dan is het voor mij wel duidelijk dat ik zo goed als aangenomen ben.
Als ik het over “ze” heb, dan heb ik het over de 2 vrouwen die voor me zaten. Ik had de indruk dat ze pas beseften dat ze niet wisten wat te vragen, toen ze aan de andere kant van de tafel plaatsnamen. Verder dan mijn studies en mijn vorige vakantiejob ging het niet.

Nuja, mij geen zorg. Dit betekent voor mij natuurlijk een kapitaalsverhoging. En dat betekent dat het tussen jullie 2 gaat, beste Pentax K10D en Nikon D80!

Powered by ScribeFire.

Midlifecrisis

Ik heb er vooralsnog geen last van. Waarom zou ik ook. Ik zit nog maar aan een slordige 33% van mijn totale levensduur. Mijn ouders daarentegen zitten ongeveer aan 66% en als je de steeds langere levensverwachting meecalculeert en wat goeie wil toont dan kun je dat de helft noemen. Midlifecrisis dus. Ze hebben het zwaar te pakken. Zo zijn ze allebei begonnen met Start to run. Mijn pa heeft speciaal daarvoor zelfs – let goed op – een iPod nano gekocht. Stel je voor! Een iPod nano om elke dag één mp3-bestand te laten afspelen als je gaat lopen. Als ik wil uitleggen dat het voordeel van een iPod voornamelijk de opslagcapaciteit en het eenvoudig menu is, waardoor je je hele mediabibliotheek (ook foto’s en zo) kunt opslaan en beluisteren om het even waar. Als je hem enkel wil gebruiken om te gaan lopen en daarbij dat bestand van Start to run af te spelen, tja dan koop je toch beter een eenvoudige mp3-speler in de vorm van een stick die 150 euro goedkoper is.

Toch vind ik het positief dat ze nu tenminste lópen. Beter dat dan die nordic walking van afgelopen winter waarbij ze stellig bleven beweren dat het een volwaardige sport is. Nuja, het ís waarschijnlijk ook een volwaardige sport maar als middel om je conditie op te krikken is het eerder een gewetenssusser dan een efficiënte training. Maar ook dat zal wel te maken hebben met een midlifecrisis.

Nog crisissymptomen: mijn moeder die een cursus Engels volgt en elke week met haar vriendinnen gaat fietsen.

Hierbij een oproep aan iedereen die mij kent: de dag dat ik deze symptomen vertoon mag je me in eer en geweten neerschieten. Ik neem je niks kwalijk.

Lastfm ontdekkingen

Outro werpt in zijn meest recente blogpost heel verdienstelijk zijn vishengel uit en de voorbeeldige vis die ik ben hapt graag toe. Dat Lastfm een heel interessante soort van community is, heb ik waarschijnlijk al eens gezegd. Interessanter dan alle facebooks en myspaces samen. “Waarom?”, vraagt u zich af? Omdat het een reden tot bestaan heeft. Het gaat om muziek terwijl facebook of myspace te maken hebben met……. ja, met wat eigenlijk?

Welke groepen/cd’s/songs heb ik ontdekt via Last.fm? Een overzichtje (met zoals in De Morgen een downloadtip):

– Hybrid – I choose noise: dansmuziek bestaande uit lekkere baslijnen en strijkerarrangementen. Rob D met Clubbed to Death denkt u waarschijnlijk spontaan bij deze omschrijving. Wel, inderdaad, daar komt het op neer.
Download: Just for today

– Shpongle – Alles. Maar als ik toch een album moet aanraden: Tales of the inexpressible. Of nog beter: het remixalbum Shpongle Remixed. Probleem: niet verkrijgbaar in België voor zover ik weet. Geen enkele cd. Wat is het? Lekker foute psychedelische trance. Om bij weg te dromen met een joint of dingen te doen die niet voor publicatie vatbaar zijn. Ikzelf ben daar allemaal veel te braaf voor dus diende deze muziek als blokmuziek voor mij tijdens de partiële examens.
Download: Levitation Nation

– Plaid – Double Figure. Electronische muziek. Kalm, relaxerend. Zoals Trentemöller. Fijn geluidsbehang noem ik dat.
Download: beter een hele cd maar om te horen wat het is download je het beste Squance

– Zenzile – Totem: Ook erg laid back om het met een dwaas modern woord te zeggen. Minder elektronisch, meer richting dub. Erg genietbaar op een mooie avond met een glas wijn of water.
Download: Open (of Close)

– Banco de Gaia – Alles: Ondanks de exotische naam gaat het eigenlijk om een doodgewone Brit. De muziek daarentegen is wél exotisch. Elektronische muziek in een voornamelijk oosterse sfeer. Het is iets wat ik nooit eerder heb gehoord. Fluiten, gitaren, violen met geregeld een stevige drumloop eronder geschoven. Pure Music meets Fatboy Slim kun je bijna zeggen.
Download: Last train to Lhasa of Kara Kum

– Ott – Blumenkraft + Hallucinogen in Dub: Staat op hetzelfde schap als Shpongle in de kast der psychedelische muziek. De arme man is echter totaal niet bekend, er is welgeteld één foto van hem te vinden met google images, en zijn albums zul je niet vinden als je zoekt onder de letter ‘o’. Neen, ook niet onder andere letters. Dat is ook de reden waarom ik geen enkele cd heb van hem. Ik ken hem enkel via het fantastische Last.fm en van zijn remixes op Shpongle Remixed. De weinige dingen die ik van hem gehoord heb zijn in ieder geval beestig goed en ik koester ze dan ook enorm bij gebrek aan volledig album. Wie binnenkort toevallig naar het VK gaat: kopen die handel! En breng voor mij ook maar een exemplaar mee!
Download: Solstice (Warwick Bassmonkey Mix)

Deze groepen ontdekte ik ruime tijd geleden toen ik duidelijk in een electronische periode was. Nu ben ik weer meer in de rockperiode. Voorlopig geen lastfm-ontdekkingen gedaan spijtiggenoeg. Maar dat is meer iets voor examenperiodes.

Tot slot nog even melden dat ik héél veel inspiratie heb en tevens geen tijd om het op te schrijven. Dat is bij vlagen frustrerend. Ik kan ook niet schrijven wanneer ik wil. Ik moet in de mood zijn anders maak ik me er te gemakkelijk vanaf. Het beste moment is ’s morgens. Nu is het avond, dus mijn excuses voor de zwakke schrijfstijl in deze post.

Nationale eenheid

Temidden het communautaire debacle wil ik toch even voor een straaltje licht zorgen in het duister dat Vlamingen van Franstaligen scheidt. Ik zat afgelopen weekend in het Jan Breydelstadion voor Club Brugge – STVV.  Ik zat in de spionkop achter het doel waar het er altijd wat heftiger aan toe gaat en in de rust, als het wat kalmer werd, merkte ik plots dat het kleurrijk gezelschap (de betreffende kleuren zijn blauw en zwart) dat naast me zat Frans praatte. Het was een vreemde vaststelling dat er ook Franstaligen naar Club Brugge komen kijken. Het waren een 3-tal mannen en 2 vrouwen, allen met een nagelnieuw shirt van Club Brugge. De vrouwen waren redelijk “gezet”, evenals één van de mannen. Ze zagen er toch typisch Waals uit en ze hadden blijkbaar de tijd van hun leven. Als er gezongen werd keek ik stiekem naar hen om te zien of ze ook meezongen. En inderdaad: met een guitige glimlach om hun lippen zongen ze uit volle borst mee terwijl ze mekaar aankeken met een gezicht dat zei “ik heb geen enkel idee van wat ik hier aan het zingen ben”. Eén van de mannen begreep blijkbaar redelijk goed “Vlaams” want die zorgde regelmatig voor een vertaling. Hij was bijvoorbeeld zo vriendelijk “hoer van sporting!” – onze boodschap voor de scheidsrechter – om te zetten naar het Frans.
Toch hartverwarmend, niet? Dat ook Franstaligen warm lopen voor een uitgesproken Vlaamse club als FCB? Zo zie je maar dat er hier en daar onder de bevolking toch nog zoiets bestaat als nationale eenheid.

Armenwerk

Vandaag mijn eerste jobje opgeknapt voor T-interim: de tent van Benenwerk in het Astrikpark gaan afbreken. Niet de kleine vanvoor, maar die grote vanachter.  Ik kwam er aan op het onmenselijke 8u ’s morgens en de anderen waren er al. Maar onze werkgevers ontbraken. Om kwart na 10 (!!!!) kwamen ze uiteindelijk aangereden met hun vrachtwagen. “File” zogezegd.  Nuja, het was een heus karwei met heel wat gehef, gesleur, deduw en gedraai. We hebben ons goed in het zweet gewerkt en mijn handpalmen zijn weer voorzien van een verse laag eelt. We hebben onbedoeld ook het grasplein omgeploegd met die vorkheftruck (hoewel daarvoor eigenlijk alleen die chauffeur verantwoordelijk is, dus schuif het niet in de schoenen van de arme interimwerkers).  Ga even langs het Astridpark en je zal zien wat ik bedoel. Als iemand ambitie heeft om te zaaien: de preparatie is al gebeurd. Het is alsof er een kudde wilde stieren op is losgelaten.  Stieren met rubberen banden dan.  hm.

Voila, ze zijn weer binnen. En ik ben alweer wat dichter bij die camera.

De keuze van de camera (vervolg)

Vandaag heb ik een bezoekje gebracht aan Action Shop De Mey in Brugge. Dat klinkt als een zaak waar ze surfplanken verkopen maar in werkelijkheid is het een elektrozaak die gespecialiseerd is in fotografie. Ik stapte binnen met de vraag of zo ook Olympus verdeelden. De reactie van de zaakvoerder was onmiddelijk de vraag waarom ik in godsnaam in Olympus geïnteresseerd was. Ondanks mijn, dacht ik toch, redelijke argumenten, schoot hij zijn etalage in om er terug uit te komen met de Nikon D40 in zijn handen (voor afbeeldingen: zie 2 posts hieronder).
“Wat is er mis met Olympus?” vroeg ik hem.
“Olympus loop volledig achter op de concurrentie meneer. Ze doen wel pogingen maar het lukt ze niet om competitief te zijn. Olympus doet niks innoverends”.
Ik had zelf ook wel één en ander gelezen over Olympus dus kwam ik met enkele tegenargumenten voor de dag waarin ik Olympus verdedigde.
“Olympus heeft toch die automatische stofverwijderaar? En het 4/3-systeem dat zogezegd de toekomst is?”
-“Jamaarja, dat is wel juist, maar ik bedoelde eigenlijk dat ze op het vlak van omzet en verkoop achterophinken. Ze kunnen met moeite het hoofd boven water houden.”
Ik besloot niet verder te discussiëren, hoewel ik geen zinnige reden kon bedenken waarom de financiële situatie van Olympus enige invloed op mijn keuze zou moeten hebben. De man ging driftig door met de loftrompet af te steken over Nikon. Ik, met mijn gewillige bui van dat moment, bood hem enkele binnenleggertjes aan zoals: “En op het vlak van kwaliteit? Is Nikon……” Ik hoefde mijn zin niet eens af te maken voor hij mijn voorzet binnenkopte. “Nikon is qua kwaliteit het allerbeste wat er te vinden is meneer”. Ik knikte, vroeg en kreeg een brochure, en verliet de winkel met het gevoel dat ik in een Nikon-reclamespot had gezeten. Ik was niet van plan al het goede dat ik over Olympus gelezen had bij het huisvuil te dumpen op basis van de mening van één verkoper. Daarom ging ik om een second opinion bij Tuyttens, een elektrozaak in de Noordzandstraat. Er was gelukkig niet veel volk bij de afdeling fotografie en alle modellen die ik kende lachten me toe vanachter de deur van een glazen kast. Een vrouw vroeg me of ze me kon helpen en ik herhaalde mijn vraag die ik eerder bij De Mey had gesteld. Haar reactie was te vergelijken met die van daarvoor: “Olympus? Waarom Olympus?”
Maar in plaats van te evolueren naar Nikon-propaganda nam de situatie een andere, betere wending. De vrouw begon met de Olympus E500 (zie onder) voor me op de toonbank te leggen. Het was de eerste keer dat ik hem in levende ‘lijve’ zag. “Ik zal hem eens vergelijken met zijn concurrenten”, ging de vrouw verder. “Je moet ze eens in je handen kunnen houden, en ik zal ook eens opzoeken op internet wat de voornaamste verschillen zijn”. Er was weinig volk in de winkel en ik maakte me op voor een heuse studieronde van de verschillende modellen. En zo gebeurde het ook. De vrouw vertelde uitvoerig over de modellen, legde ze allen voor me op de toonbank zodat ik ze in mijn hand kon houden, door de zoeker kon kijken en scherpstellen, zette hun pro’s en cons uiteen, de kwaliteit van hun lenzen, etc. Dat ging vaak gepaard met de slagzin “en ik kan het weten want ik heb er zelf ervaring mee”, om haar argumenten wat kracht bij te zetten. Na een 20-tal minuten kwam er meer volk in de winkel en ik zag dat de interessante studieronde noodgedwongen op zijn einde liep. “Als je zin hebt kunnen we wel eens iets regelen. Dan geef ik eens een demonstratie of zo.” Zei ze me nog. En uit de kasten achter haar rug diepte ze van elk model een folder op en stopte die me toe met de bezwerende woorden “Je weet wat dat betekent! … Huiswerk!!” Ze zei het allemaal op een verdomd theatrale en passionele manier die schril afstak met de lichte afstandelijkheid van de eerste minuut van ons gesprek. Ik weet alvast waar ik waarschijnlijk míjn camera zal kopen, welke het ook zal zijn.

Wat heb ik geleerd?
– Er is een nieuwe concurrent in de strijd gekomen: de Pentax K100D. En deze kost nog geen 700 eurokes.

– Er is een concurrent afgevallen: de Olympus E400: hij is eenvoudigweg te klein voor mijn hand wegens het ontbreken van een handvat. En de ring voor de camerariem zit in de weg. Als het een Olympus wordt zal het dus de E500 zijn.
– De oude analoge lenzen van mijn pa zijn onbruikbaar. Volgens De Mey dan toch. Ik heb het niet gevraagd bij Tuyttens, wat ik beter toch gedaan had. Morgen zal ik eens bij Photo Hall mijn licht opsteken.
– De Canon Eos 350D (en alles van Canon in het algemeen) is af te raden: te duur (je betaalt voor een deel de naam van het merk), te klein en de menu-instellingen zijn niet zo eenvoudig.

Toen ik thuis aan de keukentafel wat zat te internetten om info te vergaren en hier en daar in de folders wat zat neer te krabbelen bleek alweer het mentaliteitsverschil tussen mijn beide ouders. Toen mijn moeder binnenkwam was haar reactie letterlijk: “ga je je geld verdoen?” Mijn antwoord: “Nee, ik ga iets kopen”.
Toen mijn pa binnenkwam was zijn reactie letterlijk: “Ga je er één kopen?” Waarop hij polste naar de modellen waartussen ik twijfelde en me vervolgens aankooptips gaf en me toonde wat voor materiaal hij zelf nog liggen had.

Wordt vervolgd…..