Jaarlijkse vakantie #2

Steken in mijn linkerpols, pijn in mijn rechterpols tegen de muis van mijn hand (zo noem je dat toch heel plastisch he?) en een algemeen gevoel van onbehagen.
Mijn bureau is bezaaid met brol. Liftkaartjes, lege pot zonnecrème, volle pot zonnecrème, ontsmettend verband, abo van de MIVB, adapters, labello, een fietslicht, een shcaar, dextro druivensuiker, een reispas, een lege enveloppe, 3 landkaarten, een iPod, een campuskaart, een vergrootglas (waar had ik dat in hemelsnaam voor nodig??), anti-muggenspray, een cd-portefeuille, een afstandsbediening….

Stress. Zuivere stress. Enfin, dat hoop ik toch. Het enige positieve eraan is dat het als verklaring kan dienen voor zowat alle lichamelijke ongemakken die er zijn (ahum, voor een man dan). Een hypochondrie? Ik? Neye…. *zwaait met rug van rechterhand in richting van linkeroor*.

Start to run heb ik in Zwitserland volgehouden, al was het niet gemakkelijk want ik liep uitsluitend bergop. Straks ga ik nog eens lopen en dan moet ik het noodgedwongen een week staken. Hopelijk laat ik een hoopje stress aan de kant van de weg ter plekke.

En ja hoor, toen ik terugkwam van Zwitserland en mijn mails doornam botste ik op ééntje van de Brooklyn. Verstuurd op 9 juli (!!), zat het al die tijd tussen de spam. Het was een vriendelijk antwoord van iemand van het centrale bureau waarschijnlijk, en die vroeg in welk filiaal ik die goede service had gekregen. Dan zou ze het doorsturen. Onozelaar die ik ben. Ik was glad vergeten te zeggen in welke Brooklyn ik geweest was. Is this typical or what? Permissie om allemaal gelijktijdig met uw vlakke hand tegen uw voorhoofd te meppen. *pats*.

Mijn haar is af. Niet helemaal, maar toch aanzienlijk. Eergisteren kon ik het tot aan mijn mond trekken. Vandaag tot op mijn bril. Ok, het was veel te lang. Nu is het veel te kort, maar praktischer. Vooral als het 40 graden is volgende week. En ik bespaar me een kam in mijn bagage.

Zondag ben ik terug. Dat hoop ik althans.

Mà ‘a salâma!