Go west

Pursue your dreams! Ookal zijn ze heel ambitieus. Verken de wereld! Nu het nog kan. Nu je nog jong bent.

Een tijd geleden ventileerde ik hier op mijn blog het voornemen om een echte roadtrip te maken in het westen van de VS, langs de nationale parken. Het idee heeft me niet meer los gelaten, met als gevolg dat ik afgelopen zaterdag zat te nagelbijten in de wachtrij bij Connections.

Kleine moeite in vergelijking met adrenalineshots die ons te wachten staan. We gaan naar Amerika. Mijn meisie en ik. Het zuidwesten. Tour ligt vast, slaapplaatsen liggen vast, vliegtuigtickets liggen vast. Enkel de auto zorgt nog voor twijfel. Moet hij goedkoop en degelijk zijn of mag hij wat duurder zijn,  in combinatie met enkele extra paarden onder de motorkap? Stel dat hij het loodje legt in het midden van de woestijn….  Stel dat de airco het begeeft….  Zo’n zaken.

De reis gaat van LA naar LA. In de twee weken daartussen komen we voorbij Joshua Tree National Park, Phoenix, Grand Canyon, Lake Powell (Glen Canyon dus), Bryce Canyon, Zion National Park, Las Vegas, Death Valley, Yosemite National Park, San Francisco, en daarna cruisen we zuidwaarts langs de Pacific Coast op de legendarische kustweg die het decor lijkt voor een BMW-reclamespot.

Wees gerust: there will be sunshine, there will be heat, there will be mountains, there will be desert, there will be astonishing views, there will be photography and there will be blogging!

Wie is de domste?

Obama-moeheid? Freaq, jongen, best dat je niet in de VS woont. Voor mij zijn alle middelen goed om die vent op de troon te krijgen. Een reclamespot van een half jaar? Kan me niet schelen, zolang er maar geen roodnek verkozen wordt. Als ik moet kiezen tussen Bush-moeheid en Obama-moeheid dan moet ik toch niet lang nadenken.

Nadenken is soms niet mijn sterkste kant. Als ik naar de reportages kijk in ‘TerZake’ van Robin Ramaekers, vanuit zijn greyhound bus (de journalist reisde per bus door Arizona, New Mexico en enkele Bible belt-staten), dan zit ik mij letterlijk de ogen uit te wrijven bij het horen van redenen waarom de geïnterviewde US-citizens voor McCain zouden stemmen (bij nader inzien hebben mijn ogen daar weinig mee te zien, maar swat). Ik kan er überhaupt niet bij waarom wie dan ook wanneer dan ook op hem zou stemmen. Hier ontbreekt natuurlijk een dosis relativeringsvermogen en empathie van mijn kant, maar toch…. Dat heb je wel meer als je mensen aanhoort die er een andere mening op nahouden dan jijzelf terwijl je heilig overtuigd bent van je eigen gelijk. Dan durft het wel eens zwart te worden voor een mens zijn ogen en begint hij opzettelijk fel overdreven statements en zwart-wit-voorstellingen in het rond te strooien. Zo van: “die Amerikanen zijn toch eigenlijk oliedom!” of “ze zouden sommige mensen toch wel moeten verbieden van te gaan stemmen”, en andere elitaire omhooggevallen praat.

Nadenken is ook niet de sterkste kant van een groot deel van de republikeinse kiezers uit de buik van de VS. Die stemmen op hun gevoel, volgens de traditie. Volgens The American Way of Life. En wat houdt die in?
– Exclusiviteit
– Zoveel freedom van vanalles en nog wat, zodat men erin gaat stikken. Teveel vrijheid mondt onvermijdelijk uit in een beperking ervan. Vb: “We willen onze vrije samenleving en haar liberale waarden vrijwaren….. En daarom bouwen we een muur rondom ons…… Zoals in de middeleeuwen. Jaaa, goed idee!”
Freedom houdt ook in dat je gewapenderhand iedereen van je property mag verjagen. En je hebt ook de vrijheid om met een Kalashnikov een school binnen te gaan om aldaar enkele leerlingen af te knallen.
– Socialisme = de duivel, dus Obama = de duivel. “Do you read the Bible sir? It says the Devil will take the shape of a charismatic leader!” Dan zou ik willen antwoorden: “Do yóu read the Bible sir? It says that helping the poor and the weak is every Christian’s task.” Dan zal de andere antwoorden: “But his name is Hussein!”, waarop ik lachend wegwandel.

Citaat van één van de sympathieke inwonders van een stadje in Oklahoma: “I can’t believe the American people can have a candidate whose name is Obama. That’s very close to Osama.” Hij sprak het heel traag en dreigend uit, alsof hij net een nieuwe baanbrekende ontdekking had gedaan die de kaarten in de verkiezingsstrijd wel eens grondig zou kunnen schudden.
Hij heeft een punt, die man. Ik roep bijgevolg iedereen op nooit meer op Patrick Dewael te stemmen, want afgaande op zijn naam heult hij met de Franstaligen.